نوعی اتاق در خانه‌های سنّتی ایرانی، که سه پنجرۀ قدیِ مجاورِ هم، روبه حیاط دارد. تناسب آن در طول و عرض، تقریباً به اندازۀ نصفِ یک مستطیلِ محاط در شش‌ضلعی است، که از عرض به حیاط متصل است. اغلب ورود به آن مستقیماً از حیاط نیست، بلکه ازطریق راهروهایی در کنار آن، با نام کفش‌کن، صورت می‌پذیرد.

با پهن‌کردن رختخواب‌ها در شب، و جمع‌کردن آن‌ها در روز به‌صورت پشتی، نوعی مبلمان متغیر در داخل اتاق به‌وجود می‌آمده، که حداکثر استفاده از مساحت اتاق را ممکن می‌ساخته است.